Politiek theater. Dan denk je al gauw aan politieke spelletjes. Het slachtofferige klagen als dezelfde motie het voor de 3e keer niet haalt. Met veel misbaar de raadszaal uitlopen als protest. Met rollende ogen de handen in de lucht heffen als een opponent iets zegt. Allemaal om een beetje aandacht te krijgen van pers en publiek. Zelf waardeerde ik dat theatrale gedoe ook niet, ik vond het overdreven gedoe. Maar de tribunes blijven leeg. De klaagzang over saaie vergaderingen blijft bestaan. De burgers doen nog steeds niet echt lekker mee, behalve de ‘usual suspects’. Je moet dus wat. Daarom ben ik ben er anders naar gaan kijken. En ik kom tot de conclusie dat we het debat serieus aantrekkelijker moeten maken, als raad, als raadslid.
Lees mijn blog over de politiek-bestuurlijke rol van de raad. Hoe kan de gemeenteraad het politieke schouwspel aantrekkelijker en beter navolgbaar maken? Is politiseren het antwoord?
Het is vrijdagmorgen. In mijn tijd als raadslid en wethouder stoomde ik op deze morgen vaak nog na van de raadsvergadering van de avond ervoor. Vandaag ook een beetje. Na de twitterexplosie over het vertrek van #Buma en de raadsvergadering die ik bijwoonde in de gemeente Waterland.
De column in Trouw en het rapport van NVR verschenen vlak na de debattraining van het Periklesinstituut , waaraan ik (vereerd) mocht bijdragen. Hoe het politieke debat devalueert, en de wetgevende rol ondergesneeuwd raakt.....Een blog van mij, met dank aan democratie-expert John Bijl voor de inspiratie.
